10 RZECZY, KTÓRE WARTO WIEDZIEĆ O PACO FERNÁNDEZ OCHOA
Kim był Paco Fernández Ochoa? Jakie kamienie milowe i ciekawostki przybliżają nas do niego i jego historii? Był pierwszym narciarzem alpejskim pochodzenia hiszpańskiego, który zapewnił Hiszpanii zwycięstwo w sportach zimowych i podobnie jak w poprzednim artykule odkryliśmy Blancę Fernández Ochoa, dziś chcemy pokazać, kto był jej bratem.
Był rok 1972 i świat utkwił wzrok w półwyspie, na którym właśnie narodziła się gwiazda. Francisco Fernández Ochoa, lub jak nazywali go najbliżsi przyjaciele „Paquito”, zapoczątkował wśród swoich braci rodowód olimpijczyków, którzy pójdą w jego ślady, tak jak to miało miejsce w przypadku Blanci. W ten sposób w naszym dzisiejszym artykule opowiemy Ci o wszystkich ciekawych faktach na temat Paco Fernandeza Ochoa, o których mogłeś nie wiedzieć.
1. GDZIE I KIEDY URODZIŁ SIĘ PACO FERNÁNDEZ OCHOA?
Francisco Fernández Ochoa urodził się w roku 1950, 25 lutego. Pochodzi z Madrytu, ale wychował się w górach, a dokładniej w Cercedilli, w Sierra de Guadarrama. Powód? Jego ojciec był instruktorem narciarstwa w Puerto de Navacerrada i on jako najstarszy z 7 rodzeństwa jako pierwszy zetknął się ze sportami alpejskimi, rozbudzając w sobie pasję i wrodzony talent.
2. JAK NAUCZYŁEŚ SIĘ JEŹDZIĆ NA NARCIARACH?
Jak mawiał jego wujek, uczył się „na własnej skórze”. W niekonwencjonalny sposób jego wujek Manolo chodził z Paco po zboczach Navacerrady i tam widzieli dziwne zejście. Paco, jak przypominają mu najbliżsi, był zawsze bardzo ciekawski, ale jednocześnie nieco ostrożny. Jego wujek Manolo dostrzegł w nim tę „iskrę”, więc powiedział mu takie rzeczy jak: „albo się rzuć, albo dam ci dwie hostie”. A Paco, który miał zaledwie 6 lat, nie zrobił nic innego, jak tylko był posłuszny. Miał jednak wrodzoną pewność siebie: uprawianie sportów zimowych miał we krwi.
3. JAK WYGLĄDAŁY PIERWSZE LATA ŻYCIA PACO FERNÁNDEZ OCHOA?
Jego dzieciństwo zawsze było otoczone śniegiem i górami, dlatego w wieku 10 lat postanawia powiedzieć rodzicom, że chciałby przygotować się do jakichś zawodowych zawodów. To właśnie wtedy, mając 13 lat, podczas Grand Prix Andory zaliczył swój pierwszy debiut w slalomie specjalnym i zajął czwarte miejsce. Było to duże zaskoczenie zarówno dla niego, jak i jego rodziny. Ostatecznie to oni podjęli decyzję, że mając prawie rok do końca studiów, powinien porzucić ESO i całkowicie poświęcić się narciarstwu alpejskiemu.
4. PALMARY PACO FERNÁNDEZ OCHOA
Pierwszą nagrodą było Grand Prix Andory w 1963, gdzie zajął czwarte miejsce. Następnie zdobył trofeum Primera Nieve w dolinie Aran, gdzie wyprzedził dotychczasowego mistrza Luisa Viu, również Hiszpana. Wiele lat później, mając nieco więcej doświadczenia, w wieku 18 lat zdecydował się na swój pierwszy debiut olimpijski na igrzyskach w Grenoble, gdzie w slalomie i zjeździe zajął 23. miejsce, co zaczęło go zachęcać do dalszej realizacji swojego marzenia: osiągnięcia medal olimpijski.
5. NAJBARDZIEJ KRYTYCZNE MOMENTY W KARIERY PACO FERNÁNDEZ OCHOA
W trakcie swojej kariery sportowej i zawodowej olimpijczyk doświadczał wzlotów i upadków, które narażały jego życie na poziomie zawodowym. Pierwszy z nich miał miejsce 1966, kiedy miał zaledwie 16 lat i dopiero zaczynał rywalizować w dużych ligach. Doznał poważnego upadku, który spowodował skrzywienie kręgosłupa, przez prawie dwa miesiące nie mógł jeździć na nartach i był u progu jednego z najważniejszych wówczas zawodów w swojej karierze: mistrzostw Cervinii. Jakiś czas później, w 1970 ulega kolejnemu wypadkowi w Val Gardena, w wyniku którego traci przytomność.
6. FRANCO pogratulował mu po zwycięstwie
Nigdy nie uważał się za osobę polityczną, jednak po zwycięstwie w Japonii podejrzewano, że po powrocie będą mu towarzyszyć najwyższe szczeble państwa. Kiedy przybył do Madrytu, ulice go uwielbiały i był prawdziwym bohaterem. Kiedy dotarł do Pardo, Franco wyszedł stamtąd, aby mu pogratulować, uścisnął mu dłoń i szepnął kilka zdań, które pamięta, jak mu mówił, że Hiszpania potrzebuje więcej młodych ludzi takich jak on.
7. PACO FERNÁNDEZ OCHOA I JEGO MIŁOŚĆ DO REALIZU MADRYT
Zawsze był za kulisami, wspierając swój zespół na Bernabéu. Jednak praca i kariera zawodowa sprawiły, że podróżował po całym świecie, co uniemożliwiało mu bycie na wszystkich meczach swojej ukochanej drużyny piłkarskiej. To właśnie wtedy zaczął być wizerunkiem narciarskiej marki Ellenesse i to doprowadziło go do przeniesienia się do Barcelony. Jak miał zamiar kibicować swojej drużynie na stadionie? Okazało się, że jego przyjaciel, z którym wówczas mieszkał, zaproponował układ: Paco będzie codziennie odbierał swoje dzieci, a w zamian będzie mógł pozwolić na umieszczenie tarczy Realu Madryt na drzwiach domu swojego przyjaciela, który był fan Realu Madryt i Barcelony. To była przyjaźń!
8. OLIMPIJSKIE ZWYCIĘSTWO PACO FERNÁNDEZ OCHOA
Chwila chwały nadeszła, gdy miał 22 lata. 13 lutego 1972 roku w slalomowym teście technicznym rywalizowało wówczas 37 uczestników. Paco był z nich najszybszy, uzyskując czas 109 sekund i 27 setnych. Paco pokonał światowej klasy sportowców, takich jak Augert, Duvillard czy Thoeni i ku zaskoczeniu wielu był to pierwszy złoty medal, jaki Hiszpania zdobyła, a także w sporcie zimowym, co wprawiło wszystkich w osłupienie, ponieważ był sportowcem z kraju uważane za ciepłe i mające niewielką tradycję w sportach zimowych. Nie wiedzieli jednak, że wychowała go Navacerrada.
9. PRYSZNIC, KTÓRY MIAŁ OPUŚCIĆ PACO FERNÁNDEZ OCHOA BEZ MEDALIA OLIMPIJSKIEGO
Zabawna anegdota: kiedy Paco zdobył złoto olimpijskie i miał je otrzymać, pomyślał, że dobrze byłoby najpierw pójść pod prysznic przed otrzymaniem medalu, ponieważ w ten sposób byłby w lepszej kondycji na taki ważne wydarzenie. Wtedy zdecydowała się wziąć prysznic i odpowiednio się ubrać, aby odebrać nagrodę. Kiedy jednak udali się na miejsce ceremonii, na którą byli już spóźnieni, osoba kontrolująca wejście nie uwierzyła jemu i jego przyjacielowi. Według niego nie uwierzyli mu, ponieważ był Hiszpanem i według słów Paco: „to było tak, jakby Austriak próbował wejść do miejsca sprzedaży, aby odebrać nagrodę”.
10. ŻYCIE: SLALOM
Paco Fernández Ochoa był niewątpliwie sportowcem zdolnym do wszystkiego, ale rak limfatyczny stał się jego najcięższą próbą, kradnąc mu ostatni oddech w swoim domu w Cercedilla w roku 2006. Kilka miesięcy temu wykryto guz wielkości pomarańczy, niestety nowotwór był zbyt zaawansowany. W tym momencie Paco poczuł strach, ale widząc wsparcie rodziny i przyjaciół, zdobył się na odwagę i argumenty i zaczął postrzegać ten etap swojego życia jako slalom. Wolał dać się nabrać na odwagę, niż na tchórzostwo, więc był skłonny dać tysiąc za tysiąc. W swoich ostatnich dniach trzymał się z całych sił, ponieważ chciał wziąć udział w daninie, jaką zostanie mu złożony w mieście, w którym dorastał: Cercedilla. To właśnie tam postawiono pomnik ku jego czci, a w swoim przemówieniu przekonywał, że z chorobą można być zadowolonym, a życie to dar, którego nie należy odmawiać i z którego zawsze wychodzi się zwycięsko. Jedyną rzeczą, za którą tęsknił i której żałował, że nie mógł zrobić, było bycie dziadkiem. Zmarł w wieku 56 lat i z karierą pełną zwycięstw.
