10 RZECZY, KTÓRE WARTO WIEDZIEĆ O BLANCE FERNÁNDEZ OCHOA

Postać nieporównywalna, tak jej siostra Lola określiłaby pierwszego medalistę olimpijskiego, jakiego Hiszpania otrzymała w kategorii narciarskiej, a który wyszedł spod ręki i talentu Blanki Fernández Ochoa dokładnie w roku 1992 podczas edycji Igrzysk Olimpijskich w Albertville we Francji.

Im trudniejszy był tor lub im bardziej niesprzyjająca pogoda, tym bardziej talent tej zawodniczki był widoczny w górach. Jednak tak jak góry dały jej życie i dały jej największe chwile chwały, tak było ten sam, który był świadkiem jego ostatnich kroków i zniknięcia w 2019 roku.

1. GDZIE URODZIŁA SIĘ BLANCA FERNÁNDEZ OCHOA?

Olimpijczyk urodził się 22 kwietnia 1963 roku w Carabanchel w Madrycie w rodzinie sportowców i miłośników śniegu. Jego ojciec Francisco Fernández był instruktorem narciarstwa w porcie Navacerrada, a matka kucharką. Była najstarszą córką z 8 rodzeństwa, w której sport i miłość do nart płynęła w rodzinie. Z biegiem czasu, ze względu na pracę rodziców, przenieśli się do Navacerrady, gdzie kontakt ze śniegiem i górami był częstszy.

2. W JAKIM WIEKU BLANCA FERNÁNDEZ OCHOA ZACZĘŁA PROFESJONALNIE JEŹDZIĆ NA NARTACH?

Gdy miał 11 lat i poszedł w ślady swojego brata Paco, który był także medalistą olimpijskim w 1972 roku w Sapporo w Japonii. Jej rodzice, widząc zainteresowanie i talent Blanci do jazdy na nartach, postanowili zapisać ją do instytutu sportowego w Juan March de Viella Pyrenees, w dolinie Aran w Lleidzie.

3. KIEDY BLANCA FERNÁNDEZ OTRZYMAŁA SWOJE PIERWSZE ZWYCIĘSTWO?

Wziąwszy udział w mistrzostwach Hiszpanii, była trzykrotną mistrzynią: w kategorii slalom gigant i zjazd (1982) oraz mistrzynią wszystkich tytułów absolutnych w 1983 roku. Jeśli chodzi o zawody międzynarodowe, odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata w slalomie gigancie w Vail w 1985 r., a także była piąta w slalomie olimpijskim w Calgary w 1988 r.

4. W ILU IGRZYSKACH OLIMPIJSKICH UCZESTNICZYŁA BLANCA FERNÁNDEZ OCHOA?

Po zgromadzeniu lokalnych osiągnięć i międzynarodowych konkursach, droga do tego narciarstwa stała się jasna, aby dać Hiszpanii, a zwłaszcza kobietom, nadzieję na olimpijskie zwycięstwo. Blanca brała udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich czterokrotnie: w 1980 r. w igrzyskach w Lake Placyd (w Stanach Zjednoczonych), w 1984 r. w Sarajewie (była Jugosławia), w 1988 r. w igrzyskach w Calgary (Kanada) oraz wreszcie w 1992 r. na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Albertville (Francja).

5. KIEDY BLANCA FERNÁNDEZ OCHOA PRZECHODZIŁA NA NARCIARSTWO?

Po zwycięstwie i brązowym medalu w Albertville we Francji Blanca Fernández postanawia rozstać się z narciarstwem i zakończyć ten etap swojej kariery. Dla tych, którym wydawało się, że narciarstwo jest ich pasją, kończyło się to zmęczeniem ze względu na presję, jaką niesie ze sobą indywidualny sport. Postanowił poświęcić się domowi, rodzinie i porzucił jazdę na nartach jako hobby, wyjeżdżając z rodziną w góry.

6. CO STAŁO SIĘ PODCZAS ZIMOWYCH IGRZYSK CALGARY W KANADZIE?

Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1988 r., które odbyły się w Calgary, Hiszpan był o krok od zdobycia pierwszego złota. Była tak zdeterminowana, że ​​w momencie, gdy krzyknęła na swojego brata Paco „to moje”, pewność siebie sportowca była taka, że ​​wierzyła, że ​​najwyraźniej ma wszystko pod kontrolą. Jednak nawet najbardziej profesjonalni ludzie często popełniają błędy. Cóż, był to zjazd i upadek, który zakończył się zdobyciem złota i pozostawieniem drugiej pozycji, tuż za Szwajcarką Vreni Schneider.

7. JAKI BYŁ SEKRET SPORTowca?

W przypadku Blanci Fernández jej talent ujawnił się najbardziej wtedy, gdy stoki były trudniejsze. Dlatego wolałem slalom gigant i supergigant ze stromymi podjazdami. Oprócz tego w tym czy innym wywiadzie przekonywał, że podoba mu się, że drzwi pomiędzy obydwoma rękawami są zamknięte, co pozwala mu na wykorzystanie wewnętrznej narty do przewidywania trasy.

8. KIM BYŁ PACO FERNÁNDEZ OCHOA?

Znany jako Francisco Fernández Ochoa, był starszym bratem Blanci Fernández i dla niej wzorem do naśladowania. Urodził się w Madrycie, ale dorastał w Cercedilla, gminie w Sierra de Guadarrama. Zasłynął z tego, że był jednym z pierwszych ludzi, którzy podarowali Hiszpanii złoty medal w sportach zimowych, a dokładniej było to Igrzyska Olimpijskie w Sapporo, Japonia 1972.

Fakt ten był ważny zarówno dla sportowca, jak i dla Hiszpanii, ponieważ oczy świata sportów zimowych ujrzały Hiszpanię kraj uważany za ciepły i z niewielkimi tradycjami w sportach zimowych, z ogromnym potencjałem do szkolenia przyszłych narciarze. Po przejściu na emeryturę rozpoczął pracę jako komentator sportowy i był członkiem komitetu wykonawczego hiszpańskiej federacji sportów zimowych. Zmarł w 2006 roku, po pewnym czasie cierpiał na raka limfatycznego.

9. DLACZEGO BLANCA NIE CHCIAŁA, ABY JEJ DZIECI JECHAŁY DROGĄ NARCIARSKĄ?

Blanca Fernández miała dwoje dzieci z małżeństwa z Davidem Fresnedą: Olivię i Davida. Zgodnie z tradycją rodzinną, dorastając w otoczeniu gór Sierra i mając w rodzinie krewnych, którzy kochali jazdę na nartach, normalne było, że wybrali ten sport, podobnie jak ich matka. Jednak wówczas Blanca wyraziła się stanowczo i jasno: „Nie chcę, żeby cierpieli z powodu zniszczeń spowodowanych przez indywidualny sport, który nieustannie konfrontuje cię z twoimi największymi lękami i ograniczeniami”. Dlatego zalecił, aby wybrali sport zbiorowy, który zachęca do pracy osobistej, a zwłaszcza zespołowej, taki jak rugby, a dziś obaj są zawodnikami narodowych drużyn rugby.

10. JAK Umarła BLANCA FERNÁNDEZ OCHOA?

Wydarzenia towarzyszące śmierci Blanki Fernández stanowią zagadkę, która pozostawia wiele teorii i pytań otwartych. Choć wiadomo, że 24 sierpnia 2019 r. po raz ostatni mieszkańcy rejonu Cercedilla widzieli ją żywą, prasa miała także świadomość, że po rozwodzie ciążą na niej zobowiązania ekonomiczne i emocjonalne z tym związane. Poza tym musiał sprzedać swój dom w Las Rozas, więc teraz mieszkał ze swoją siostrą Lolą.

Tego dnia Blanca jak zwykle zdecydowała się wybrać drogę w góry, problem polegał na tym, że nigdy z niej nie zeszła. To jego bracia, kiedy zadzwonili do niego na mecz Realu Madryt, zorientowali się, że go tam nie ma i nie odbiera też telefonu komórkowego. Po wielu godzinach oczekiwania i braku odpowiedzi postanowili rozpocząć poszukiwania. Intensywne poszukiwania trwały 10 dni, aż do odnalezienia ciała 4 września 2019 r. w rejonie La Peñota. Pierwsze hipotezy wskazują na przedawkowanie leku Sinogan, który mu przepisano, ale najwyraźniej zdecydował się je wszystkie wziąć, co spowodowało zawał serca i w konsekwencji przedwczesną śmierć.